پیشنویس:پل چوبی
پل چوبی (فیلم سینمایی)؛ فیلمی با پسزمینه خیانت همراه با چاشنی مسائل سیاسی
فیلم سینمایی پل چوبی به کارگردانی مهدی کرم پور و نویسندگی مهدی کرمپور و خسرو نقیبی، تولید سال 1390ش در ژانر اجتماعی ساخته شده است. پل چوبی از جمله فیلمهای تحریمی و توقیفی حوزه هنری بود که بعد از 30 مورد اصلاحیه و کسر 9 دقیقه از زمان فیلم توانست اکران شود. این فیلم بعد از 2 سال توقیف در سال 1392ش در دولت روحانی اکران شد و مبلغی حدود 2.000.000.000 تومان کسب کرد.
معرفی فیلم و عوامل آن
فیلم سینمایی پل چوبی به کارگردانی مهدی کرم پور و نویسندگی مهدی کرمپور و خسرو نقیبی، تولید سال 1390ش در ژانر اجتماعی ساخته شده است. پل چوبی از جمله فیلمهای تحریمی و توقیفی حوزه هنری بود که بعد از 30 مورد اصلاحیه و کسر 9 دقیقه از زمان فیلم توانست اکران شود. این فیلم بعد از 2 سال توقیف در سال 1392ش در دولت روحانی اکران شد و مبلغی حدود 2.000.000.000 تومان کسب کرد.
بازیگران
بازیگرانی چون بهرام رادان در نقش امیر، مهناز افشار در نقش شیرین، مهران مدیری در نقش صبوحی، فرهاد اصلانی در نقش سرهنگ ربیعی، هدیه تهرانی در نقش نازلی به ایفای شخصیتهای اصلی فیلم پرداختهاند.[۱]
جوایز و افتخارات فیلم پل چوبی
فیلم چوبی در شانزدهمین جشن خانه سینما سال 1393ش توانست کاندیدای دریافت تندیسهای بهترین طراحی صحنه، بهترین طراحی لباس و بهترین صدابرداری را شود. همچنین در سیامین جشنواره فیلم فجر سال 1390ش توانست کاندیدای سیمرغ بلورین بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین فیلمبرداری و بهترین طراحی صحنه و لباس شود. علاوه بر این در چهاردهمین جشن دنیای تصویر سال 1393ش توانست کاندیدای دریافت تندیس بهترین بازیگر مرد سینما، بهترین فیلمنامه شود.[۲]
خلاصه داستان
روند کلی فیلم روایت زنده شدن عشقی قدیمی میان دو نفر را به تصویر میکشد. داستان زنده شدن عشق سابق امیر با که در این میان با چاشنی اختشاشات سال 88 همراه است. امیر و شیرین بعد از 10 سال زندگی مشترک درصدد مهاجرت به خارج از کشور هستند، اما بهخاطر مشکلات مالی سفر آنها به عقب میافتد. داستان از جایی که امیر و شیرین سفری به شمال دارند شروع میشود.
نکته مثبت فیلم
از نکات مثبت فیلم میتوان به موسیقی زیبای کارن همایونفر اشاره کرد که یک موسیقی دلنشین و شنیدنی است که در حین نمایش سکانسها حس و حال خوبی را به بیننده القا میکند.
انتقادات به فیلم؛ انتقادات فراوانی به فیلم چوبی وارد شده است. از جمله نقدهای این فیلم عبارتند از:
فیلمی پرستاره؛ روندی که در ساخت بسیاری از فیلمها پرتکرار است، استفاده از بازیگران مطرح برای اجرای نقشها است؛ بهگونهای که اصل داستان بر محوریت حضور بازیگران در فیلم است، نه شخصیتپردازی داستان. در ساخت فیلم پل چوبی نیز از این روند استفاده شده است.[1] بازیگران پرستارهای که تنها بهعنوان مترسک در فیلم حضور دارند.[2] میتوان گفت حضور بازیگران در این فیلم بهعنوان یک حضور بد در کارنامه کاری بازیگران این فیلم است.
عادی جلوه دادن خیانت؛ موضوعی که در این فیلم به سادگی به تصویر کشیده شده است عادی جلوه نشاندادن خیانت است. بهگونهای که فردی اگر کوچکترین شکی به همسر خود داشته باشد بدون هیچگونه بررسی میتواند دست به خیانت بزند. قصهای تکراری که آنقدر عادی جلوه داده شده است که مضمون بسیاری از فیلمهای سینمایی شده است.
مرتبط کردن مسائل خانوادگی به سیاست؛ فیلم پل چوبی فیلمی است که مضمون روابط عاشقانه و زندگی افراد را بههرصورتی با سیاست مرتبط میدهد؛ بهگونهای که هیچ ارتباط منطقی بین اتفاقات سیاسی رخ داده و شخصیتهای فیلم وجود ندارد. روالی که باعث شده است فیلم پل چوبی نه یک فیلم عاشقانه باشد و نه یک فیلم سیاسی. گویا کارگردان فیلم قصد داشته است هرگونه ذهنیت سیاسی خود را در قالب دیالوگها و شخصیتهای فیلم بهتصویر بکشد.
پانویس
منابع
- «پل چوبي؛ مگر مي شود موضوعي غير از خيانت داشت؟!»، پایگاه تحلیل خبری 598، تاریخ درج مطلب: 30 شهریور 1391ش.